Stopy jak u laleczki – kalekie piękno

              Krępowanie (bandażowanie) stóp to chiński obyczaj kultywowany od ok. X do początków XX wieku, polegający na bandażowaniu stóp dziewcząt, celem ich skrócenia, co miało być cool. Wiąże się to z ich deformacją do tego stopnia, ze kobiety miały kłopoty z utrzymaniem równowagi, a w krańcowych przypadkach nie mogły nawet chodzić. 

 

             Zabieg polegał na owijaniu stóp bandażem, tak aby zagiąć palce - z wyjątkiem wielkiego - w kierunku pięty, co doprowadzało do złamania kości śródstopia. Najkrótsze stopy, zwane „złotym lotosem” miały 7-10 cm długości.   Zwykle to matka doglądała krępowania stóp u córki, bo krótkie stopy były istotną kartą przetargową podczas swatania dziewczyny i umożliwiały awans społeczny. Im krótsze stopy - tym większy awans.

               Najczęściej zabieg zaczynano u dziewcząt w wieku 5 -12 lat. Stopy owijano bardzo ciasno bandażem, a dziewczynie podawano dietę, która miała wywołać zmiękczenie kości, co ułatwiało złamanie i deformację. Bandaż co tydzień owijano ciaśniej. Krępowanie było źródłem wielkiego bólu. Powstające na skutek złamania otwarte rany niosły ryzyko zakażenia i powikłań. Szacuje się, że umierało od nich co najmniej 10 proc. dziewcząt.

Stopy trzeba było owijać bandażem do końca życia. Jeżeli zabieg wykonano niepoprawnie, były one dla właścicielki źródłem przewlekłego bólu. Czasem zabieg wywoływał częściowy paraliż i/lub zanik mięśni (atrofię). 

                Początkowo krępowanie stóp stosowano u dziewcząt z wyższych klas społecznych, od których nie wymagano wykonywania intensywnych prac fizycznych. Obyczaj, który był wyznacznikiem statusu społecznego, przyjął się z czasem również wśród klas niższych. Za czasów ostatniej dynastii, Qing (1644-1912), rozpowszechniony był wśród wszystkich warstw społecznych, szczególnie na północy kraju. Krótkie stopy były w Chinach symbolem wytworności i zapewniały właścicielce dobre zamążpójście. Krępowanie miało także podtekst erotyczny, na co zwrócił uwagę również Zygmunt Freud dostrzegając w nim fetyszyzm.

               Po powstaniu Republiki Chińskiej w 1912 r. zabieg został zakazany, ale w tajemnicy dlej go praktykowano.Po utworzeniu Chińskiej Republiki Ludowej w 1949 r. całkowicie go wypleniono. W Chinach wymarło już niemal całkowicie ostatnie pokolenie kobiet, które poddawano krępowaniu stóp.

 

             102-letnia Han Qiaoni jest jedną z nielicznych żyjących kobiet, która w dzieciństwie przeszła gehennę krępowania stóp. Mieszka we wsi Yuxian na północy Chin (prowincja Shanxi). 

 

           Zabieg przeprowadzono, gdy miała zaledwie dwa lata. Pół roku trwało, zanim przyzwyczaiła się do bólu i nauczyła chodzić. 

            Szacuje się, że takiemu zabiegowi w XIX w. poddawano ok. 50% dziewcząt. Mimo zakazu tych praktyk, jeszcze współcześnie około miliona chińskich kobiet

ciągle myśli, że małe stopy są wyznacznikiem atrakcyjności i dziewczynki (szczególnie na zapadłych wsiach) są poddawane tym rytuałom.