Trup na tronie

            Inês de Castro (ur. 1320 lub 1325, zm. 7 stycznia 1355 w Coimbrze) była galicyjską szlachcianką, damą dworu księżnej Konstancji Manuel i żoną księcia Piotra (późniejszego króla Portugalii, Piotra I Sprawiedliwego).

             Jej przodkowie pochodzili z galicyjskiej i portugalskiej szlachty, a pradziad Sancho IV Odważny był królem Kastylii-Leónu.

              Do Portugalii przybyła jako dama dworu w orszaku księżnej Konstancji Manuel, która miała zostać żoną portugalskiego następcy tronu, Piotra. I została, ale urodna Inês zawróciła władcy w głowie i romans kwitł na dobre. Skandal wisiał w powietrzu, więc „urzędujący” król Alfons IV, zesłał Inês do zamku na granicy z Hiszpanią. Nie przerwało to jednak burzliwego romansu, para dalej się spotykała. .

              Po śmierci księżnej Konstancji (1345 r.) książę Piotr przestał ukrywać swój romans, a w rok później zawarł z Inês sekretny ślub w Bragança, na północy Portugalii. Z małżeństwa tego urodziło się czworo dzieci.

Król Alfons wyraźnie stracił cierpliwość i po naradzie z doradcami w zamku Montemor-o-Velho, zdecydował się zlecić zamordowanie synowej. Stało to się 7 stycznia 1355 r. w Coimbrze.

 

              Dwa lata później Alfons zmarł i koronowano Piotra I Sprawiedliwego. Ogłosił od razu, że Inês była jego prawowitą małżonką i kazał ekshumować jej zwłoki. Przewieziono je do Alcobaça, gdzie ciało rozkazał ubrać w królewskie szaty i posadzić na tronie. Została nawet pośmiertnie koronowana. Niektóre źródła mówią, że król zmusił dwór do oddania hołdu i całowania jej dłoni.

              Nie zapomniał o mordercach żony. Dwóch rozkazał uwięzić i ponoć wyrwano im serca.

             Motyw tej nieszczęśliwej miłości jest ciągle obecny w folklorze Portugalii, literaturze i poezji oraz pieśniach fado.